در حالی که این را می نویسم، با روشن بودن تمام چراغ های در اختیارم و باد بی وقفه باران را بر روی پشت بام استودیوی من می کوبید، می توانم چیزهای کمی بهتر از برخاستن از آب و هوای آفتابی تر برای فرار از بلوز زمست، تصور کنم. با این حال، دیوید گروس آستینگ راه‌حل کارآمدتری نسبت به ساعت‌ها نشستن در هواپیما برای یافتن مقداری گرمای زمست، ارائه می‌کند، ی،ی یک مفهوم نورپردازی که علاوه بر هر چیز دیگری، به سلامتی تحت کنترل هورمونی انسان‌ها ادای احترام می‌کند. . وقتی صحبت به میان می آید، مفهوم «هرچه بیشتر بهتر» همیشه کاربرد ندارد. آنچه اهمیت دارد هم طیف نوری من، و هم زمان بندی من، است. بنابراین نور مصنوعی ،ن می‌تواند سیگنال‌های غیرطبیعی را در زمان‌های مختلف روز به مغز ما بفرستد و ما را خسته کند و بیوریتم‌های ما را مختل کند. مطمئناً، در مورد آن به من بگویید!