مصاحبه با کنگو کوما از کنگو کوما و همکاران

کنگو کوما، یک معمار مشهور ژاپنی در سطح جه،، به دلیل رویکرد نوآورانه خود در ،یب هنر سنتی با طراحی معاصر مشهور است. کوما که در یوکوهاما، ژاپن متولد شده است، پیوسته به دنبال تعریف مجدد رابطه بین معماری و طبیعت بوده و ساختارهایی را ایجاد می کند که با محیط اطراف خود هماهنگ می شوند و در عین حال مرزهای مادی و تجربه فضایی را پیش می برند. او بنیانگذار Kengo Kuma and Associates است، روشی که برای پروژه هایی که از پایداری، حساسیت فرهنگی و هنر بافتن مواد لمسی به اشکال معماری حمایت می کنند، شهرت بین المللی به دست آورده است.

از آثار برجسته او می توان به مرکز فرهنگ و گردشگری آ،وسا، موزه هنر استان ناکازاکی و استادیوم ملی ژاپن اشاره کرد. فلسفه کوما بر ایده «معماری در حال ناپدید شدن» متمرکز است، جایی که ساختمان ها در محیط خود حل می شوند و یک تعامل شاعرانه از نور، سایه و بافت را تجسم می دهند. پروژه های اخیر او، مانند مداخله دگرگون کننده در Casa Batlló در بارسلونا و صحنه نگاری Shiwa Shiwa برای "Simon Boccanegra" جوزپه وردی در Teatro di San Carlo در ناپل، نمونه ای از این اخلاق است. هر دو اثر، نوآوری مواد را بررسی می کنند، و شباهت هایی را در تجسم مجدد صنایع دستی سنتی برای کاربردهای معاصر ترسیم می کنند.

در این مصاحبه اختصاصی آینده معماری بافی، برجسته در مجله آزمایشگاه معماری 006 پارچه در نسخه، کوما به چشم انداز پایدار خود، تلاقی سنت و نوآوری، و نقش معماری در شکل دادن به آینده ای پایدارتر می پردازد. روی جلد مجله تصویری از پروژه Casa Batlló را به نمایش می گذارد که تلفیقی از میراث و مدرنیته را برجسته می کند.

چه چیزی شما را الهام می بخشد؟

الهام من همیشه از سفرم در بیابان است. من در ابتدای کارم در دوران دانشجویی به صحرای صحرا سفر کردم. من از زندگی در منطقه کویری الهام گرفتم. این با طبیعت ژاپن متفاوت است، با طبیعت اروپا متفاوت است و بیابان همیشه برای من منبع الهام است.

چه چیزی باعث شد که معمار شوید؟

وقتی 10 ساله بودم، در سال 1964، پدرم مرا به استادیوم المپیک که توسط کنزو تانگ طراحی شده بود، آورد. این لحظه واقعاً مهمی برای من بود و از دیدن ساختمان کنزو تانگه شوکه شدم. در ژاپن، در آن زمان، توکیو هنوز شهری با ساختمان های 1-2 طبقه بود و کنزو تانگه عمودی بودن را به ،وان یک جهت به من نشان داد. آن روز به شدت تصمیم گرفتم معمار شوم و آن روز را فراموش نکردم.

پس از آن، من به دنبال مسیر دیگری بودم. کنزو تانگه استاد بتن است، استاد عمودگرایی است، اما من شروع به فکر کردم که ساختمان بتنی من، دوره ما نیست و سعی کردم و سعی کردم جهت دیگری پیدا کنم.

اکنون فلسفه طراحی خود را چگونه توصیف می کنید؟

اکنون من به دنبال مواد نرم تر هستم. به ،وان یک مبتدی در کارم، فکر می کردم که بتن خیلی سنگین و خیلی سخت است و به دنبال ماده ای نرم تر از بتن بودم و چوب بهترین راه حل به نظر می رسید. اخیراً سعی کرده ام مواد نرم تری نسبت به چوب پیدا کنم، مانند پارچه، نخ، چرم و مواد نرم که می توانند نوع جدیدی از تجسم ایجاد کنند، شروع کردم به فکر ،، و این مسیر جدید در 10 سال گذشته است.

در ذهن من، ایده اصلی این است که مد و معماری باید با هم باشند. معماری نرم تر و نرم تر می شود و به پارچه و منسوجات نزدیک تر می شود.

برخی از خانه هایی که در بیابان دیدم از پارچه و پارچه ساخته شده اند و خانه های بسیار نرم در بیابان، در جنگل های بار،. آن خانه ها به من اشاره ای در مورد آینده معماری دادند. در آن زمان، این فقط یک رویا بود، اما اخیراً شروع کردم به فکر ، که این یک رویا نیست، یک واقعیت آینده است.

آیا پروژه مورد علاقه ای دارید؟

انتخاب یک پروژه مورد علاقه دشوار است، اما نقطه عطف کار من خانه بامبو در چین بود، این اولین پروژه من در چین بود و در آن زمان چالش بزرگی بود. بیشتر چینی ها مسیر ما را نمی دانستند، اما مشتری ای را پیدا کردم که کاملاً مسیر من را فهمید. پس از آن پروژه، من شروع به فکر کردم که می تو،م همه پروژه ها را به ،وان یک چالش بزرگ در همه جای دنیا ببینیم. حتی اگر در چین با این نوع آزمایش به یک نتیجه عالی دست پیدا کنیم، نیازی به وابستگی به هیچ نوع مشتری نداریم، این یک درس بزرگ از خانه من در چین است.

چه توصیه ای به معماران جوان دارید؟

در حال حاضر، طراحی با یک تغییر شدید مواجه است، پس از کووید، و پس از جنگ، عصر جدیدی به سراغ ما آمد.

طراحی باید آن دوران را پیش ببرد و طراحی باید سبک زندگی جدیدی را پس از کووید و جنگ نشان دهد.
به ،وان یک طراح، شانس زیادی برای تغییر عصر طراحی دارید.

طراح پیشتاز این روند است.

شما می تو،د همه چیز را انجام دهید، نترسید.

این توصیه من برای همه شماست.