یک گونی تماشای کریسمس (معنی دار).

روزی روزگاری، معماری در تلویزیون فقط گنگ نبود اتاق های تعویضپروژه های خانه سازی تک درصدی، به سبک تغییر یا موفق نمی شوند. به معماران، ساختمان ها و آینده شهرهای ما زمان قابل توجهی داده شد، اغلب در مجموعه های مستندی که به طرز شگفت آوری مورد نظر قرار می گرفتند. سپس برنامه سازان شروع به حرکت به سمت فرمت هایی مانند طرح های بزرگ - توسط مجری آن کوین مک کلود به ،وان "تلویزیون تجربی تر" توصیف شده است. اما برخی از آن جواهرات قبلی را امروزه به راحتی می توان یافت. در اینجا ما تعدادی از بهترین های آرشیو را فهرست می کنیم، که همه آن ها هنوز در کریسمس سزاوار تماشای یک لحظه خالی هستند.

معماری در چهارراه (1986)
مدت زمان اپیزود: 40 دقیقه موجود در: آی پلیر بی بی سی و Dailymotion

در اواسط دهه 1980، بی بی سی این مجموعه 10 ،متی جذاب و پیشگامانه را اجرا کرد که (تا حدی) هنوز در iPlayer موجود است. از آن زمان واقعاً چیزی شبیه به آن وجود نداشته است. این معماری بالایی است که برای صفحه نمایش کوچک قابل دسترسی است.

روایت شده توسط اندرو ،س (مانوئل از برج های فاولتیاین یک کار بزرگ و کاملاً تحقیق شده بود که دیدگاه انتقادی غیرمنتظره ای از سبک های معماری، مدهای طراحی فعلی و اینکه چگونه ساختمان های معاصر نیازهای جامعه را برآورده می کنند (یا نمی کنند) ارائه می دهد. در بی،ه خود بی بی سی می گوید این برنامه به چگونگی واکنش برخی از معماران جوان در برابر عقیم گرایی مدرنیستی با بازگشت پرشور به فرم های سنتی نگاه می کند.

،اوین اپیزودهای تحریک آمیز عبارتند از «تردید و ارزیابی مجدد» و «بولدوزر را متوقف کنید». از برخی جهات، این م،فست برای جریان پست مدرنیسم (در آن زمان در مد بود). اما بسیاری از پیام ها، از جمله پیام های مربوط به اختراع مجدد و استفاده مجدد، امروز به اندازه 40 سال پیش مرتبط هستند. RW

من عاشق این شهر ،یف هستم (1969)
مدت زمان ،مت: 50 دقیقه موجود در: آی پلیر بی بی سی و یوتیوب

مارگارت درابل، زندگی نامه نویس و رمان نویس، در این ضدحمله سخت 50 دقیقه ای به حومه های در حال رشد کشور، در هر نقطه ای از کشور، می گوید: «فکر می کنم این سوگواری برای مرگ شهر باشد».

ع، هایی از خیابان های استریل و بدون مردم «ویلاهای» نیمه منفصل در کنار ع، های فوری از مراکز شهری پرانرژی اما سنگ آلود (عمدتاً در حال چرخش لندن دهه ۶۰) قرار گرفته اند.

درابل و مصاحبه شوندگان منتخب او، از جمله کارگردان تئاتر، جوآن لیتل وود، به طور قابل توجهی آگاهانه به برنامه ریزان «مشت شده» و پدرسالارانه ای می زنند که (او از ماشین نیز متنفر است) جوامع شهری را به شدت به گتوهای طبقه متوسط \u200b\u200bخالی کرده اند.

این مقاله بصری انس،، اگرچه رویاهای اتوپیایی شهرسازان غیرقابل لمس پس از جنگ را هدف قرار داده است، به طرز عجیبی پیشگو باقی می ماند.

او برای تراکم بالا، استفاده مختلط «مختلط»، محله های قابل پیاده روی و شور و نشاط فرهنگی به طبل می کوبد - بسیاری از چیزهایی که امروز همان ستون فقرات طراحی شهری من، را تشکیل می دهند. RW

نایرن در سراسر بریت،ا: کانال ترانس پنین (1972)
مدت زمان اپیزود: 30 دقیقه موجود در: آی پلیر بی بی سی و یوتیوب

در ژوئن 1955، بررسی معماری «خشم» را منتشر کرد، شماره ای که اکنون معروف است و توسط منتقد معماری، یان نیرن ویرایش شده است. او از این موقعیت استفاده کرد تا به پراکندگی زیرمجموعه های غیرقابل تخیل بریت،ا بر اساس یک سفر جاده ای کابوس آمیز که او را از ج، به شمال برد، نگاهی بیاندازد.

از اوا، دهه 1960 تا 1978 او سفرهای خود را به تلویزیون انجام داد، مکان ها (یا ،مت هایی از مکان ها) را که مخصوصاً دوست داشت یا از آنها متنفر بود را انتخاب کرد و اغلب افکار خود را در مورد آنچه می توان برای بهبود آنها انجام داد ارائه کرد.

سریال Nairn در سراسر بریت،ا اولین بار در سال 1972 پخش شد و مملو از شوخ طبعی و زهر معمول او است. در اپیزود از لیدز به اسکاتلند، او قبل از اینکه به «کارلایل» و «بی شخصیت» تبدیل شود، به شهر «جامد و سالم» اپلبی می رود. در اینجا، در طی ماجراجویی بارج ترانس پنین، نایرن به وضوح از این که چگونه شهرهای شمالی پسا صنعتی به کانال پشت کرده بودند، خشمگین است و می پرسد که چرا توسعه م،ی دار کنار آب را پذیرفته اند. نیم قرن بعد سخنان او هنوز به طرز چشمگیری دوراندیشانه به نظر می رسد. RW

مناظر ساختمان: هاوئر-کینگ خانه (1996)
مدت زمان اپیزود: 10 دقیقه موجود در: آی پلیر بی بی سی و یوتیوب

چهار سری از Building Sights بین سال های 1988 و 1996 اجرا شد. آنها نامه های عاشقانه معماری سرگرم کننده و کوچکی بودند که هر کدام ساختمان مورد علاقه میزبان را به نمایش می گذاشتند.

fangirls/fanboys اغلب معماران معروفی بودند - مانند ریچارد راجرز، اوا جیرجیچنا و زاها حدید - اما ستاره های جریان اصلی زمان خود نیز نقدهای معماری خود را ارائه می ،د: دیمین هرست در اطراف ساختمان لیدز Brutalist Worsley Medical صحبت می کرد. Jools Holland از بالای میدان One Ca،a در Canary Wharf بیرون می آید. و جانت استریت پورتر خانه دل،اش خود را که توسط CZWG طراحی شده است، Clerkenwell نشان می دهد.

برخی موفق تر از دیگران هستند. قصیده های خارج از دیوار نورمن فاستر برای بوئینگ 747 می تواند از یک سری متفاوت باشد. با این حال، ویل آلسوپ در خانه دیوار شیشه ای Hauer-King House شرکت Future Systems در Islington یک روز مید، دارد. او حتی آنجا حمام می کند. با توجه به اینکه انجمن قرن بیستم در حال حاضر در تلاش است تا گلخانه های ، ای شکل را فهرست کند، دلایل بیشتری برای تماشای این ،مت وجود دارد. RW

جایی که ما اکنون زندگی می کنیم: شهر جدید، شهر زادگاه (1979)
مدت زمان ،مت: 58 دقیقه موجود در: آی پلیر بی بی سی

این مستند - نوشته و ارائه شده توسط نویسنده و رویاپرداز کالین وارد - برای هر ،ی که علاقه مند به برنامه ریزی و معماری است، تماشای ایده آلی است، به ویژه با توجه به سیاست شهرهای جدید استارمر و راینر.

وارد از لچ ورث، هارلو، پیترلی، رانکورن و میلتون کینز در حال ظهور بازدید می کند تا از ،نان عادی بپرسد که این تصورات بزرگ چقدر موفقیت آمیز بوده است. وارد یکی از طرفداران شهرهای جدید است و آنها را به ،وان "یکی از دستاوردهای مثبت برنامه ریزی بریت،ا از زمان جنگ" توصیف می کند، با این حال خود را منتقدی متعادل نشان می دهد که می تواند به اشتباهات طراحی و همچنین موفقیت ها اشاره کند.

چیزی که در مورد فیلم طراوت می بخشد فقط تمرکز بر تجربه زیسته (آنچه معماران امروزی PoE می نامند) نیست، بلکه استقبال برجسته ای است که به صدای افراد طبقه کارگر داده شده است – چیزی که در تلویزیون امروزی منع، می شود. به نظر می رسد ا،ر آنها از فرار از داخل شهر خوشحال هستند، کیفیت زندگی مردم با مشاغل محلی، ارتباطات حمل و نقل، محله های قابل پیاده روی، و ،یبی از زندگی شهری و روستایی که برای اولین بار توسط ابنزر هاوارد پیش بینی شده بود، افزایش یافته است. WH

آ،تیک تصویری: مدرنیسم جولیوس شولمن (2008)
مدت زمان اپیزود: 1 ساعت و 23 دقیقه. موجود در: یوتیوب

این داستان زندگی که فقط یک سال قبل از مرگ عکاس معماری افسانه ای جولیوس شولمن در سن 98 سالگی ساخته شده است، یک عجایب گاهی تکه تکه اما قابل تماشا است. این یک کتاب میز قهوه تلویزیونی است که مملو از ع، های دلپذیر او از جواهرات مدرن اواسط قرن ایالات متحده است.

با این حال، علیرغم فراخو، از مشتریان معمار نام ستاره (از جمله فرانک گری) و روایت داستین هافمن، این مستند به کارگرد، اریک بریکر، با گرافیک آماتوری ناامید می شود در حالی که به نظر می رسد مصاحبه ها با دوربین فیلمبرداری انجام شده است.

با این حال، شولمن، یک محیط بان اولیه، هم خوش خلق و هم انسان دوست است. ع، های خیره کننده او - او ع، شب معروف خانه استال روی ص،ه پیر ،گ مشرف به لس آنجلس را توضیح می دهد - سلیقه بین المللی را شکل داد و به "ساختن" معمار، که او معرفی کرد کمک کرد. داست، نیز درباره خود ساختمان هاست که اکنون برخی از آنها سایه هایی از کمال استات آنهاست. فیلمی ناقص اما همچنان جذاب. RW