برخی از مردم آن را “واقعاً واقعاً بد” نامیده اند. برخی دیگر آن را “نفوذ” نامیده اند. این “بیش از حد وگاس” است که دیگران گفته اند. برخی اعلام کرده‌اند که این «ادسل معماری» است. با این حال، ،، هستند که از ظاهر جدید موزه خودروی پترسن در لس آنجلس چنان پرشور و هیجان زده شده اند که آن را “بی،ه جسورانه” نامیده اند و ،، را که آن را به دلیل رعایت ن، قو،ن زیبایی شناسی و معماری سرزنش می کنند، نادیده می گیرند. هر برای این افراد، این بخش غم انگیز است، که هیچ قانونی برای طراحی وجود ندارد و بنابراین هیچ قانونی برای معماری وجود ندارد. این یک دنیای آزاد و خلاق است و همه چیز به چشمان بیننده بستگی دارد. خوشبختانه به همین دلیل است که من عاشق معماری هستم. فقدان یک پاسخ متعارف و استاندارد برای یک مشکل چیز شگفت انگیزی است، در غیر این صورت ساختمان ها همه طراحی معمولی خواهند داشت و زندگی خسته کننده خواهد بود.

معماران Kohn Pedersen Fox برای بهبود موزه موجود منصوب شدند به گونه ای که معماری باعث الهام بخشی بیشتر افراد به بازگشت بیشتر به موزه شود. طراحی معماران برای برانگیختن حس سرعت و حرکت در نظر گرفته شده بود. معماران تصمیم گرفتند موزه قدیمی را با نمای جدیدی بپوشانند و در عین حال تمامیت ساختمان قدیمی را حفظ کنند و هیچ تغییری روی آن انجام ندهند. این داستان حفاظت و نوسازی است.

بدنه جدید موزه خودروی پترسن با الهام از فرم یک خودرو، موزه موجود را با سقفی که به یک فضای مهم، چند منظوره تبدیل شده است، می پوشاند که می تواند به عموم نیز اجاره شود. یک صفحه باران آلومینیومی راه راه قرمز، ساختمان قدیمی را در یک پوسته داخلی می پوشاند که نمای بیرونی آن از نوارهای فولادی ضد زنگ تشکیل شده است که در اطراف ساختمان جریان دارند. روبان ها نیز به رنگ قرمز رنگ آمیزی شده اند تا با پوسته داخلی ارتباط داشته باشند و در عین حال جسارت ساختمان و ارتباط آن با منحنی های صاف اتومبیل ها را به نمایش بگذارند.

روبان های فولادی ضد زنگ برای جلوگیری از ایجاد تابش خیره کننده برای رهگذران برس زده شده اند. مانند خودرویی که قاب آن بر روی آن نصب شده است، نمای جدید بر روی ساختمان قدیمی ساخته شده است. برای لس‌آنجلس، ساختمان محل اتصال را روشن می‌کند که قطعه‌ای از رنزو پیانو روی آن است و پروژه‌ای از پیتر زومتور نیز چند بلوک آنطرفتر می‌آید.

این ساختمان ت، برای دستیابی به گونه‌شناسی جعبه‌ای که در خیابانش غرق شده است را ندارد. اما کاری که انجام می دهد این است که منحنی های یک پورشه، یا مک لارن، یا یک لامبورگینی را به تصویر می کشد… به نوعی کودک درون را در بین علاقه مندان به ماشین تداعی می کند. این یک ساختمان سطحی است و به راحتی می توان دلیل آن را فهمید. به ،وان مثال به فراری نگاه کنید، خودرویی که همه چیز را از سرعت تا پوچ و زیبایی محض دارد. اگر اتومبیل‌ها با چنین جسارتی ساخته می‌شوند، عادلانه است که خانه‌هایی که روی آن‌ها قرار می‌گیرند، حس دیوانگی را نشان دهند. مانند موزه خودرو پترسن.

اطلاعات پروژه
معماران: روباه کوهن پدرسن
سازنده: شرکت الف زهنر
مشتری: موزه خودرو پترسن
مکان: لس آنجلس، ایالات متحده آمریکا
اندازه: 1900 متر مربع
عکاسی: چانگ کیم، کاربر فلیکر جان سکویرا